لطفاً بر روی راهنما کلیک کنید :راهنمای شاخص های علم سنجی

شاخص‌های علم‌سنجی (Scientometrics Indicators) ابزارهایی هستند که برای ارزیابی و تحلیل عملکرد پژوهشی افراد، مؤسسات و کشورها استفاده می‌شوند. این شاخص‌ها به پژوهشگران کمک می‌کنند تا تأثیر و کیفیت تحقیقات خود را بسنجند و جایگاه علمی‌شان را در جامعه‌ی پژوهشی درک کنند. 
شاخص‌های علم‌سنجی معمولاً به دو دسته کلی تقسیم می‌شوند: شاخص‌های مبتنی بر کمیت (مانند تعداد مقالات منتشر شده) و شاخص‌های مبتنی بر کیفیت (مانند تعداد استنادها و شاخص‌های تأثیر). این شاخص‌ها نه تنها به ارزیابی عملکرد فردی پژوهشگران کمک می‌کنند، بلکه می‌توانند برای مقایسه مؤسسات، کشورها و حتی حوزه‌های علمی مختلف نیز به کار روند.
برخی از مهم‌ترین این شاخص‌ها عبارتند ازتعداد استنادات (Citation Count)، اچ‌ایندکس (H-Index)، ضریب تأثیر مجله (Impact Factor)، شاخص جی‌ایندکس (G-Index)، شاخص آی‌۱۰ (i10-Index) و شاخص FWCI (Field-Weighted Citation Impact). این شاخص‌ها به پژوهشگران کمک می‌کنند تا تأثیر و کیفیت تحقیقات خود را بسنجند.در ادامه به توضیح آنها می پردازیم